بر دروازه ابدیت

پیش از این نیاموخته بودم

که ابدیت واژه‌ای است بس طولانی. _

ضربه‌های آرام ساعت زمان را

نشنیده بودم.

سخت است این چنین دیرگاه آموختن

چنین می‌نماید که به راستی دلی که غمناک است

جز امیدها و اعتمادها

جز تردیدها و هراس‌ها

جز خون و به جز سوز، هیچ نمی‌آموزد.

شب، سراسر تیره نیست

و روز، سراسر آنچنان نیست که وا می‌نماید

لیکن از این هر دو، هر یک مایه‌ی تسلی مرا

به من باز تواند آورد:_

رویاهایم را، رویاهایم را.

پیش از این نیاموخته بودم

که «هرگز» واژه‌ای‌ است بس غمناک._

و مرا این چنین، یکسره در فراموشی پنهان می‌کند

پیش از این هرگز نشنیده بودم...

«پل لارنس دانبر»، ترجمه احمد شاملو

پ.ن. ها:

* تصویر: نقاشی با عنوان «بر دروازه ابدیت»، ونسان ون گوگ، چاپ سنگی، ۱۸۸۲، محفوظ در موزه هنرهای معاصر تهران.

*بشنوید:

https://s30.picofile.com/file/8474453700/Darvag.mp3.html

داروگ از جالبوت