شب با روز یکسان است...

چه می گویی که بیگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟

فریبت می دهد، بر آسمان این سرخی بعد از سحرگه نیست

حریفا!  گوش سرما برده است این، یادگار سیلی سرد زمستان است

و  قندیل سپهر تنگ میدان، مرده یا زنده

به تابوت ستبر ظلمت نه توی مرگ اندود، پنهان است

حریفا  رو چراغ باده را بفروز، شب با روز یکسان است...

برشی از "زمستان "؛ اخوان ثالث