باد با خود خواهد برد
شکوفه های گیلاس را
تا سپیدی ابرها.
خدای بزرگ!
هنوز در شوک از دست رفتن عباس کیارستمی هستم. هنوز باورم نشده است!
هر پنجشنبه که گذرم به خانه ی هنرمندان می افتد «درخت ها»یش را می بینم که در میانه ی ساختمان قد کشیده اند، آخ که چه قدر این درخت ها را دوست دارم. ناخودآگاه مرا یاد چنارهای کهن «کمربسته» در تویسرکان می اندازند که هفت هشت سال پیش از نزدیک دیدمشان. چنارهایی که اصل شان در خاک است و آن چه می بینیم گویا شاخه های آن ها هستند که خاک را تاب نیاورده اند و سرکشانه به سوی نور آمده اند.
چنارهای «کمربسته»، تویسرکان
باد با خود خواهد برد
شکوفه های گیلاس را
تا سپیدی ابرها
دریغا
عباس کیارستمی
دریغا...
چه ناباورانه رفت..
روحش شاد........
سپاس!
روحش در آرامش.
عید را بهانه کنیم تا به همه کسانی که دوستشان داریم سلامی بکنیم...
عید سعید فطر رو پیشاپیش به شما دوست عزیز تبریک میگم... باعث افتخاره به سایت منم سر بزنین
98651
درود و سپاس،
همچنین!