روزهایی که کاخ گلستان می روم، هر بار در یک بخش راهنما هستم؛ در واقع همان صبحی که می رسم کاخ، بر حسب اینکه کدام بخش کمبود نیرو داشته باشد محل کارم مشخص می شود و این، هیجان انگیز است!
من در همه ی بخش ها کار کرده ام و بعضی ها را بیشتر دوست دارم؛ مثلا تخت مرمر، شمس العماره، عمارت بادگیر یا کاخ اصلی. این بخش ها به تنهایی برای بازدیدکننده ها جذاب هستند و درباره اشان هم مطالب زیادی برای گفتن هست. اما اکنون دریافته ام که هنر آن است که در بخش هایی که کمتر معروفند یا بازدیدکننده ی کمتری دارند، مثل عکسخانه، حوضخانه یا چادرخانه بتوان مخاطب را جذب کرد و لحظات دلپذیری برای او ساخت.
طبق گام شمار گوشی ام، در هر قسمتی که باشم به طور متوسط دو و نیم کیلومتر پیاده روی دارم. بعد از ظهرها به خصوص، احساس ضعف جسمانی می کنم. اما در گیر و دار روزمرگی های ناتمام، نفس کشیدن در فضای کاخ گلستان برایم فوق العاده لذتبخش است. تاریخ و زیبایی مرا در بر می گیرد و با مخاطبانی از همه نوع برخورد می کنم.
سه شنبه ی پیش در بخش «موزه مخصوص» در کاخ گلستان، وقتی به خانمی تایلندی که با شوق به اشیای مجموعه نگاه می کرد خوش آمد گفتم، اجازه گرفت که چند پاکت پلاستیکی را روی میز من بگذارد. سپس شروع به صحبت درباره ی ایران کرد: «وقتی می خواستم به ایران سفر کنم، دوستانم می گفتند نرو، خطرناک است. اما من آمدم و به جاهای مختلفش سفر کردم؛ اصفهان، شیراز، تهران. ایران کشور زیبایی ست و مردمانش بسیار مهربان هستند. حالا در صفحه ام درباره ی ایران و زیبایی هایش می‌نویسم.»
جملاتش را با خرسندی عجیبی بیان می کرد:
« ایران برای من سرزمین شعر است و شاعران بزرگی دارد. آن ها درباره ی عشق شعر می گویند و من شعرهایشان را بسیار دوست دارم.»
گفتم:«مردم ایران شعر را دوست دارند و فارسی زبانی آهنگین است.»
در حالی که موقع ادای جملات از دستانش هم کمک می گرفت، تایید کرد و ادامه داد:«حافظ شاعر مورد علاقه ی من است. او شاعری رمانتیک است.»
- اشعار حافظ به گونه ای ست که هرکسی زبان حال خودش را در آن می بیند.
رفت سمت پاکت های پلاستیکی روی میز من و محتویاتشان را نشانم داد؛ چند دیوان شعر و شاهنامه بودند. دیوان حافظ را که به فارسی و انگلیسی بود نشانم داد. در حالی که آن را ورق می زد، با شور عجیبی درباره اش سخن می گفت.
*عنوان از حافظ
درود بر شما--ادبیات را در حد تخصصی دوست دارم---اما---تقصیر این قصه ها بود ...تقصیر این شاعرا بود--اونا اگه شب نبودند سپیده این جا با ما بود.---
درود و سپاس از حضور شما آقامحسن.
ادبیات عشق است؛ زنده باد!
ترانه من رو برد به دوران نوجوانی ام...
...
چنان فشرده شب تیره،پا
که پنداری،
هزار سال،
بدین حال،باز می ماند!
به هیچ گوشه ای از چار سویِ این مرداب،
خروس آیه ی آرامشی نمی خواند!
چه انتظار سیاهی،
سپیده می داند؟
«فریدون مشیری»
سلام
چقدر خوب است که می‌توانید خارج از چارچوب‌های متعارف توریستی با مکان‌ها و آدم‌ها ارتباط بگیرید. امیدوارم ما ایرانی‌ها همانی باشیم که دوست داریم باشیم.
سلام،
خیلی ممنونم
بازدیدکننده باید از بودن در موزه لذت ببره؛ حتی در بحث یادگیری و آموزش هم گفته می شه که یادگیری باید توام با لذت باشه. وقتی فردی تصمیم گرفته از بین گزینه هاش، بیاد موزه، این فرصت باید غنیمت شمرده بشه و با بازدیدکننده در نهایت احترام رفتار بشه.
این یک روز بودن در کاخ گلستان برای من تجربیات دلپذیری داره که از جمله ی اون ها، شنیدن داستان های آدم هاست.
خیلی ممنونم بابت امیدواری تون؛ امید که همین طور بشه.
سپاس از حضورتون.
چه جالب
بله
سلام
وقتی شوق آموختن باشه موزه هم کلاس درسه، در مقیاسی وسیع‌تر.
چه تجربه‌ی خوب و درخشانی!
سلام،
خوشبختانه برای من همین طوره و لذتبخشه.
از برخورد با بازدیدکننده ها بسیار می آموزم؛ بعضی هاشون مجموعه دار هستن و برخی هم اطلاعات جالبی به ام می دن یا پرسش هایی مطرح می کنن که من پاسخشون رو نمی دونم و می رم دنبال پاسخ. در مورد اخیر،قطعا شما گفت و گوی آگاهانه تری می داشتید.
خیلی ممنونم!
سپاس از حضورتون.
سلام
واقعاً امیدوارم مردم ایران شعر را دوست داشته باشند
امیدوارم قدر بدانیم. مادربزرگ من بی‌سواد بود اما کلی شعر از حفظ داشت و موقع صحبت کردن ازشون استفاده می‌کرد اما به همسن و سالان خودم که نگاه می‌کنم...
سلام حسین آقا،
فکر می کنم دوست دارن، اما متاسفانه مثل خیلی چیزهای دیگه، جزو اولویت هاشون نیست. بخش مهمی از این قضیه به مکان های آموزشی ما از جمله مدارس و دانشگاه ها بر می گرده. غالب دانش آموزان و دانشجویان امروزی، دغدغه ی مطالعه و یادگیری ندارن؛ دغدغه های دیگه ای دارن که با استیکر هم راه می افته!
اما تا گذشته ای نه چندان دور، شعر در بافت اجتماع ما تنیده شده بود؛ مثل همین مثالی که فرموده اید.
نکته ی امیدوارکننده اما، قدرت شاعران ماست که توانایی جذب طیف وسیعی از مردم رو دارن.
خیلی ممنونم از حضورتون.