برای «شیرکو بی که س»، که چراغ زندگانی اش در غربت خاموش شد...

"برای غریبی ام، مرا با ماهیگیر تنهای دریا مقایسه مکن.

  ماهی می پرد. دیر یا زود، ماهیگیر دیگری برای میهمانی پیشش می آید، یا او به آبادانی می رسد. اما من برای خود... تنها خود برای خود... جزیره ی کوچک و بزرگم. دریا هر اندازه دست کشید و تور موجش را گسترد، باز به غربت من نرسید...." ¹

---

1.آزادی، این واژه ی بی آبرو/ شیرکو بیکه س/ ترجمه ی محمدرئوف مرادی/ نشر آنا/ چاپ اول: 1381

۱۶ امرداد ۹۲