آوار

تو هم با من نبودی !

مثل من با من

و حتی مثل تن با من

تو هم با من نبودی،

آن که می‌پنداشتم باید هوا باشد،

و یا حتی ، گمان می‌کردم این تو

باید از خیل خبرچینان جدا باشد !

تو هم با من نبودی !

تو هم با من نبودی ...

تو هم از ما نبودی،

آن که ذات درد را باید صدا باشد

و یا با من ، چنان هم‌سفره‌ی شب 

باید از جنس من و عشق و خدا باشد ...

تو هم از ما نبودی !

تو هم مؤمن نبودی

بر گلیم ما و حتا در حریم ما 

ساده‌دل بودم که می‌پنداشتم

دستان نااهل تو باید مثل هر عاشق رها باشد ...

تو هم از ما نبودی

تو هم با من نبودی یار !

ای آوار !

ای سیل مصیبت‌بار ....

"شهیارقنبری"

پ.ن:

بشنوید:

http://s8.picofile.com/file/8305406618/To_Ham_Ba_Man_Naboodi.mp3.html ترانه ی "آوار"، با صدای غمگین فرهاد مهرادِ عزیز که یگانه بود و یگانه ماند. ترانه را شهیار قنبری در سال ۱۳۵۶ سروده است.