بالاخره پروسه ی تصحیح برگه های امتحانی تمام شد!
به جز یک کلاس دهم، با همه ی کلاس ها ریاضی دارم؛ ۴۳۳ دانش آموز.
آزمون در شاد برگزار شد و بچه ها باید پاسخنامه هایشان را به صفحه ی شخصی من می فرستادند. آزمون همه ی بچه ها در یک روز برگزار شد؛ چه بساطی داشتیم!
و پاسخنامه هایی که از هرکدام یک طور عکس گرفته شده بود؛ عمودی، افقی، اُریب، تار، روشن، تاریک...!
دردِ سر و دردِ چشم را کمابیش هر روز داشتم. گاهی حس می کردم دور چشم هایم را بتون ریخته اند و قادر به تکان دادنشان نیستم.
حالا اما پروسه ی بعدی شروع می شود؛ محاسبه ی نمره های مستمر و در نهایت ثبت نمره های پایانی!
این هم چت یکی از دانش آموزان موقع آزمون!
این سبک تدریس سخت تر شده یا راحت تر؟
برای من که سخت تره، اگرچه مزایایی هم داره.
سپاس از حضورتون.
سلام و از صمیم قلب خداقوت!
کاملا درکتون میکنم؛ دوبرابر تعداد دانشآموزان من! تدریس با این شرایط قابل توصیف نیست، اما... اندکی صبر سحر نزدیک است!
درود و سپاس و خداقوت به شما!
متاسفانه بیش تر از تصحیح برگه ها، شرابط دیگه ست که آزاردهنده ست برام؛ مثل تعداد زیاد غایبی ها، کم کاری بچه ها، شرایط سخت زندگی بعضی هاشون و..، که باعث می شه نمره ثبت کردن ها برام سخت بشه.
سپاس از حضورتون.
سلام بر شما
ای بابا ... این بچهها هم با این نحوه امتحان دادنشان
درود حسین آقا.
کاش فرصت بود و بیش تر می نوشتم در موردشون؛ بساطی داشتیم!
امتحان دادنشون یه طرف و پر کردن لیست نمراتشون هم یه طرف!
سپاس از حضورتون و پوزش بابت تاخیر در پاسخ.