زندگی دیگران - فلوریان هنکل دونسمارک، ۲۰۰۶
امتیاز: ۴/۷۵ از ۵
دهه ی ۸۰. یک افسر امنیت آلمان شرقی، مامور زیر نظر گرفتن زندگی یک کارگردان تئاتر می شود تا مقامات ارشد امنیتی بهانه ای برای ایجاد محدودیت و خانه نشین کردن او بیابند...
فیلمی که در قالب پرداختن به محدودیت ها و مسائل نویسندگان و هنرمندان در دوره ی آلمان شرقیِ سوسیالیستی - که قابل تعمیم به همه ی سیستم های مشابه در کشورهای مختلف است- به ستایش آزادی اندیشه و رنج ها و تلاش های منادیان آن در این راه می پردازد.
داستانی پرکشش و فیلمنامه ای درخشان، با شخصیت پردازی ها، فراز و فرودها و گفت و گوهای عالی و یک پایان منطقی و درست.
بازی ها، کارگردانی، موسیقی و مونتاژِ فیلم، همه در اوج اند.
از همان ابتدا با سیستم امنیتی آلمان شرقی(معروف به اِشتازی) آشنا می شویم. شیوه ی برخورد، بازجویی و تفتیش عقایدی که حتی به شخصی ترین حریم های مردم هم پا می گذارد. به کمک رنگ و نورهای سردِ فیلم، لحن و انتخاب واژگان گفت و گوها، و نوع قاب بندی ها، و رفتار کارمندانش با هم، تا وَن مخصوص حمل مجرمان، حسی از خفقان و بسته بودن روزن ها به مخاطب دست می دهد.
در تضاد با موقعیت گفته شده، خانه ی کارگردان تئاتر و دوستانش، گرم و پر از موسیقی و کتاب تصویر می شود. لحظات عاطفی را انگار فقط در این محیط ها می توان دید.
فیلم به خوبی نشان می دهد که چگونه این سیستم های به ظاهر شق و رق و منظم، از درون پر از لجن و دروغ و کثافت است و مامورانش چیزی جز غلامان حلقه به گوش سیستمی فاسد نیستند که هدفشان فقط حفظ همان سیستم است و بس، آن هم به هر قیمتی.
پ.ن. ها:
٭ فیلم یک کلاس بازیگری ست.
٭ سازمان امنیت آلمان شرقی یکی از قوی ترین سازمان های اطلاعاتی زمان خودش بود؛در دهه ی۸۰، با هزاران کارمندش، تقریبا برای هر شهروندی یک پرونده داشت!
با سپاس؛ئی پست همچون پست ارزیابی دهم؛زور زور خاسِ.
زور سپاس از شما که وقت می ذارید و می خونید. به مهر می بینید، خیلی ممنونم.
سلام
یکی از فیلمهای خوبی که این سالها دیدهام. قدرت مطلقی که با خود فساد و تباهی را به همراه میآورد. اما در عین حال قدرت ادبیات و هنر را هم به نمایش میگذارد که میتواند در سفت و سختترین اجزای این سیستم هولناک تأثیر بگذارد و آن را شُل کند. شاید به همین خاطر است که در این سیستمها به شدت نویسندگان و هنرمندان کنترل میشوند.
الان البته با توجه به شکست این روشهای سخت، روشهای ترکیبی (روشهای نرم و سخت) به کار برده میشود!
درود!
چه خوب که فیلم رو دیده اید و سپاس که نظرتون رو نوشته اید.
متاسفانه این قدرت مطلق ضربه های جبران ناپذیری به هنر وارد کرده و حداقل جلوی رشد اون رو گرفته؛ نمونه اش در دوره ی آلمان نازی هست که به هنر و هنرمندان آسیب های بسیاری وارد شد.
متاسفانه در کشور ما هم نویسندگان و هنرمندان تجربیات تلخی رو از سر گذروندن و علاوه بر ممیزی ها و تنگ نظری ها، به ویژه نویسنده ها با مشکلات مادی هم دست به گریبان بوده اند.
در مورد قدرت ادبیات و هنرکاملا درست فرموده اید که در هر شرایطی به زیست خودشون ادامه داده اند و مثل جوانه هایی، در دل سنگ ها تَرک انداخته اند.
خیلی ممنونم از حضورتون.
سلام
این فیلم فوقالعاده را دیدهام و از بازیهای درخشان و فیلمنامهی درست و حسابیاش لذت بردهام. فکر میکنم یکی از بهترین فیلمها در مورد سرگشتگی انسان در عرصهی سیاست است و شخصیتهایش را در دل این سرگشتگی از ابتدا تا پایان فیلم در مقابل چشم مخاطب به صورت بسیار باورکردنی میسازد و شکل میدهد.
بارها فکر کردهام، آن دیگرانی که در فیلم نفوذ به زندگی آنها را نه از دیدگاه صرفاً مخاطبی منفعل تجربه میکنیم چرا «دیگران» شدهاند؟ یعنی چرا مدرنیسمی که میخواست حوزهی خصوصی و عمومی زندگی را از هم جدا کند و به هر کدام تشخصی درخور بدهد چطور سر از این جا درآورد؟
درود!
چه خوب که فیلم رو دیده اید و سپاس که نظرتون رو نوشته اید.
فیلم از جنبه های مختلف ارزشمنده و به ویژه، ارزش مطالعات تاریخی داره.
همچون گزارشگری صادق از اون روزهاست و این مخاطبه که از دل این گزارش های مکتوبی و تصویری، برداشت های خودش رو داره و در واقع مخاطب رو بسیار درگیر می کنه.
شاید به خاطر این باشه که این مدرنیسم گاه به جای دموکراسی لیبرال، سر از سیستم های بسته ی غیر دموکراتیک درمی آره؛ سیستم هایی که آزادی های فردی و اجتماعی در اون ها قربانی تفکرات اغلب ایدئولوژیک می شه.
خیلی ممنونم از حضورتون.