توصیه هایی برای نوشتن

دیروز در کارگاه قصه نویسی، استاد در مورد ریموند کارور صحبت کرد و از جمله توصیه هایی از او را در باره ی نوشتن خواند که مهم ترین هایش در ادامه می آید:

** واژگان را در جای خودشان به کار ببرید؛ تجسمی، دقیق و روشن. از ابهام در توصیفات بپرهیزید.

** از توصیفات شاعرانه یا صرفا ادبی بپرهیزید. (استثنا هم دارد) آنچه را در پی بیان آن هستید، روشن بگویید.

** حرفتان را با حداقل واژگان بیان کنید.

** در داستان کوتاه همه چیز مهم است، حتی نقطه و ویرگول.

** نویسنده ی خوب، روش منحصر به فرد و دقیقی برای نگاه کردن به چیزها و یافتن بستر مناسبی برای بیان این نحوه ی نگاه دارد.

** در هنگام نوشتن، از کلک زدن به خواننده بپرهیزید.

** نباید متظاهرانه یا بسیار زیرکانه نوشت. لزومی ندارد که نویسنده (و راوی) خود را باهوش ترین آدم عالم بدانند. راوی باید گاهی بتواند با پذیرفتن خطر احمق جلوه کردن، فقط بایستد و با حیرتی مطلق و ساده و با دهان باز به این یا آن چیز (مثلا به غروب آفتاب یا کفشی کهنه) نگاه کند.

** نویسنده جز واژگان، ابزار دیگری در اختیار ندارد، پس بهتر است از آن ها درست استفاده کند.

** با نوشتن کشف کنید! داستان نویس خوب وقتی شروع به نوشتن می کند آغاز را می داند اما از پایان بی اطلاع است‌. کشف به مرور و با نوشتن شما آغاز می شود.

استاد همچنین از جان گاردنر هم گفت، که استاد کارور  و داستان نویس بزرگی بوده است. از توصیه های مهم او به شاگردانش یکی این بوده است که :« بازنویسی مهم ترین عنصر در داستان نویسی است».