اتفاق خوب سه شنبه این بود که یکی از دانش آموزان پیش دانشگاهی پارسال به دیدنم آمد و خبر قبولی اش در دانشگاه را داد.
زنگ تفریح بود و داشتم لقمه ای را که از خانه آورده بودم می خوردم که صدایم کردند.
از دانش آموزان رشته ی ریاضی بود که اتفاقا همیشه با اجازه یا بی اجازه، لقمه می خورد سر کلاس! البته به محض این که می دیدم، سرخ می شد. گاهی هم که سر به سرش می گذاشتم سرخ می شد!
گفت که پلیمر دانشگاه امیرکبیر قبول شده است؛ خیلی خوشحال شدم و کلی به اش آفرین گفتم!
کلاسشان دوازده نفر بود که دو تایشان از اول سال نمی آمدند. دو تای دیگر هم از مدرسه اجازه گرفتند که نیایند! یکی شان به خاطر سر کار رفتن و آن یکی به خاطر این که می خواست برای کنکور انسانی بخواند. هشت نفر باقی مانده هم همیشه یکی دو تا غایب را داشتند!
حالا با خبر شدم یکی دیگر از بچه ها مهندسی برق قبول شده است و آن که کنکور انسانی داد، حقوق قبول شده است.
کیف کردم! کلی تشکر کردم که این خبرهای خوب را برایم آورده. او هم گفت که برای تشکر آمده است و کلی سپاسگزاری کرد!
خدا را سپاس!
برای این مدرسه که در منطقه ای محروم قرار گرفته است، یک نتیجه ی خیلی خوب است.
خیلی خوشحال شدم؛
دَمشان گرم بچه ها!
تبریک به شما که قطعا راهنمایی ها و انگیزه دادنهاتون موجب این موفقیتها شده و بعد تبریک به تلاش دانش آموزانتون.
قبولی های ما اکثرا دانشگاه آزاد بود
خیلی ممنونم از شما همکار زحمت کش.
امیدوارم در قبال این دانش آموزان خوب، وظیفه مون رو درست انجام داده باشیم.
قطعا شما هم خیلی تلاش کرده این برای موفق شدن شاگردهاتون.
سپاس از حضور شما.
سلام آقای بابایی!خوبین؟
توی لحظه ی اول فهمیدم کی بود:)
"لقمه"
سلام محمد جان؛ آقا مهندس:)
:))
تبریک می گم بهت و امیدوارم در همه ی مراحل زندگیت، مثل درس خوندنت، موفق و شاد باشی.
خیلی ممنونم از حضورت.
چقدر قشنگ و زیباست موفقیت بچه ها :)))
امیدواریم هر سال این موفقیت تکرار بشه :))
خیلی ممنونم؛ واقعا لذتبخشه.
احساس من به شاگردهام نزدیکه و رنج و موفقیتشون روی من هم موثره.
من هم امیدوارم!
خیلی ممنونم از وقتی که گذاشتید و خوندید.
وجود معلم های دلسوز و پرتلاشی چون شما ،نقش مهمی برای موفقیت دانش آموز ها داشته.
به امید قبولی هرساله دانش آموزان این مدرسه:)
شما لطف دارید البته.
معلم در بهترین حالت می تونه راهنمایی باشه برای دانش آموزانش. زحمت اصلی گردن خودشونه، مخصوصا وقتی که بحث کنکور باشه.
من هم امیدوارم!
خیلی ممنونم از حضور پر مهرتون.
چه حس خوب و خوشایندی...موفقیت کسانی که واسشون زحمت کشیدین.
بله؛ حس خیلی خوبیه.
از سال دوم ریاضی معلمشون بودم و در سال آخر همه ی درس های ریاضی شون با من بود؛ اما خودشون بچه های باصفا و زحمت کشی بودن و خدا رو شکر که نتیجه ی خوبی گرفتن. البته از دو سه نفر دیگه هم این انتظار رو داشتم که متاسفانی به دلایلی نتونستن نتیجه ی خوبی بگیرن.
خیلی ممنونم از حضورتون.
سلام استاد چه خبر خوبی به نظرم یه مشکل بزرگتر تومنطقه محروم ما نبودن مشاوره خوب هست مثلا خود من با رتبه کنکورم به جای مهندسی دانشگاه رجایی زدم علوم تربیتی شهر ری:)
سلام امید جان؛ خوبم، ممنونم.
امیدوارم تو هم حالت خوب باشه.
درسته؛ متاسفانه این مشکل توی خیلی از مناطق هست.
با شناختی که از تو دارم مطمئنم که مسیرت به همین جا ختم نمی شه و می تونی خیلی پیشرفت کنی.:)
خیلی ممنونم که اومدی و خوندی.
موفق باشی!
چقدرخوب ،باخبرشدن از موفقیت دانش آموز ها.
پلمیر اونم امیرکبیر.
چه خوب قبولی حقوق هم داشتین
بله،
راستش خودم تا این اندازه امیدوار نبودم!
اما هر سه ی این بچه هایی که قبول شدن، درسخوان و البته همه ی کلاس، مودب بودن.
خدا رو شکر!
اما در مورد رشته ی حقوق، چند سال پیش یکی از دانش آموزان رشته ی انسانی ام در مدرسه ی دیگه ای، رتبه ش زیر ۲۰ شد( فکر کنم ۱۸ )و حقوق دانشگاه امام صادق قبول شد.
خیلی ممنونم از حضورتون!
اجازه اقا؟
لبخند می زنه!!!
از پیش دبستان تا کلاس ششم؛سارا سر کلاس بی اجازه لقمه-پسته- میوه-آب-حتى خیار میخورد.
از کلاس اول تا کلاس ششم؛هفته اول مهرماه-خانم معلم ها با خنده گلایه مند تغذیه خوری ایشان بودن.
میگفتن؛یهویی شروع میکنه به تغذیه خوری و
بهمون
منم درجواب میگفتم؛والا من هزاردفعه بهش گفتم...ایشان از خانم معلم پیش دبستانش یاد گرفته.
گویا اوشان داشتن تغذیه می خوردن،این می بینه و دقیقا ادای تغذیه خوریِ خانم معلم رو...
(یعنی خانم معلم به سارا لبخند می زد،سارا هم به خانم معلم!)
دوتایی مشغول تغذیه می شدن.
خلاصه اینکه؛
در ادامه به خانم معلم -ها می گفتم؛
من از شما معذرت می خوام.
سارا هنوز فکر می کنه،خانم معلم -ها
سر کلاس یواشکی تغذیه می خوره و هفته ی بیستم بارداری شو میگذرونه...
اجازه آقا؟
خانم مدیر غش آورد،مابریم براش آب قند بیاریم
عجب...!
واقعا دنیای بچه ها چه قدر با ما متفاوته؛ چه قدر راحت!
خیلی جالب بود.
سپاس که این جا نوشتینش.
خیلی ممنونم از حضورتون!
ما، نمایندگی آزمونهای گاج شهرمان را داریم . دیروز یک پدری که راننده تاکسی بود به همراه پسرش آمده بود آنجا تا در آزمونها ثبت نامش کند . پسرش از این بچه های سربه زیر و ماخوذ به حیا بود که پرونده ای داشت پر از امتیازات و افتخارات. از هفتم تا دهم پیوسته در مدارس تیزهوشان پذیرفته شده بود. منتها امسال چون توان پرداخت شهریه ی سال یازدهم را نداشتند مجبور شده بود در مدارس عادی نام نویسی کند و از تیزهوشان بزند بیرون . پدر رودر روی ما و پسر بارها با یک حالت عجیبی اعتراف کرد که شرمنده ی فرزندش شده چون توان پرداخت شهریه اش را نداشته . تنها کاری که از پسش برمی آمدم این بود که بگویم آزمونها را رایگان شرکت میکند و مهمان ماست از امروز تا کنکور ...
خوشحالم که بچه های شما علیرغم محرومیت، از رقابت و کرسی ای که لایقش بودند محروم نشدند . دمشان گرمممم
درود بر شما و سپاس بابت کار درستی که انجام داده این...؛ اگه تک تک افراد جامعه ی ما حس نوعدوستی شون زنده بود و نسبت به هم احساس وظیفه می کردن، در چنین شرایطی قرار نمی گرفتیم.
یکی از شاگردهای کلاس خصوصی من هم به خاطر شرایط مالی نتونست بره تیزهوشان. متاسفانه بُرد مسائل مالی هر روز توی اجتماعمون بیشتر می شه...
خیلی ممنونم از حضورتون و سپاس بابت نوشتن این کار درست.
الهی شکر؛دایم خوش خبر باشید...
ازصمیم قلب خوشحال شدم؛سلامت و موفق باشند و باشید
دَمِ شما و بچه ها؛طیب الله انفسکم
الهی شکر!
خیلی ممنونم،
سلامت باشید.
امیدوارم همه ی اون هایی که تلاش می کنن، موفق بشن.
سپاس از حضور پر مهرتون.