دیروز عصر از رادیو متن مونولوگ زنده یاد مهدی فتحی در فیلم اعتراض را شنیدم...؛ محسن دربندی(مهدی فتحی) برای آزادی امیرعلی (داریوش ارجمند) از زندان گلریزان گرفته است...
"صلوات برای سلامتی امیر علی…./ ما کاری به حکم نداریم./حکمِ رو کاغذ مال محکمه س./اصلیت حکم مال خداست، که ما و منش ریخته و گلریزون می کنیم واسه کسی که آزاد می شه از این چاردیواری...، که کل دنیا چاردیواریه./ کَرم مرتضی علی یه مرد که واسه شرف و ناموسش دوازده سال رو کشیده وجدانش بالاتر از این پولاس، که کاغذه./سلامتی سه تن، ناموس و رفیق و وطن./سلامتی سه کس، زندونی و سرباز و بی کس./سلامتی باغبونی که زمستونش رو از بهار بیشتر دوست داره./ سلامتی آزادی، سلامتی زندونی های بی ملاقاتی…"
اعتراض، مسعود کیمیایی، ۱۳۷۸، با موسیقی مجید انتظامی.
پ.ن:
ساعت اول آقای معاون همه ی بچه های پایه ی دهم را جمع کرد کلاس من؛ هفت تا کلاس به سی نفر نمی رسیدند!
دوباره یکی یکی درباره ی خودشان سوال پرسیدم؛ چی می بینند؟.. چی گوش می کنند؟.. سینما رفته اند؟ و.... یکی از پرسش ها این بود که "کجا دوست دارید بروید که تا حالا نرفته اید؟"
پاسخ یکی از بچه ها "بهشت" بود.
یکی شان هم که اصرار داشت حتما از او بپرسم پاسخ داد"افغانستان"، معلوم شد که افغان است و این جا به دنیا آمده و بزرگ شده.- یاد شعر "ای کاش آدمی وطنش را..." افتادم.
گفتم:"من هم دوست دارم کابل را از نزدیک ببینم، یا شاید دره ی فرخار را، یا هرات...."
گفتند یکی از بچه ها هم صدای خوبی دارد؛ برایمان خواند و چه خوب خواند.
زنگ که خورد و با بچه ها از کلاس آمدیم بیرون، یکی شان دم دفتر ایستاد. بچه ای درسخوان اما فوق العاده استرسی ست. گفتم:"کاری داری؟"
گفت:"آقا از من هم بپرسید."
گفتم:"توی کلاس می پرسم."
گفت:"آقا لطفا همین جا بپرسید."
و من هم یک یک پرسش ها را ازش پرسیدم و در نهایت باهاش دست دادم و گفتم:"سال خوبی داشته باشید!"
تا یه سنی بچه ها خیلی براشون مهمه دیگران چه فکری میکنن دربارشون به خصوص بزرگترها و بیشتر از همه یه نفرو میخوان که شنونده حرفاشون یاشه تا گوینده یه کلاس ششم آذرماه گرفتم یکی از اون بچه های شیطون که زیاد به درس توجه نمیکنه هم بود ماه اول که خیلی نساز بود پیگیر شدم دیدم نقاشی هاش عالیه بیشتر درباره هتر و نقاشی و افرادی مثل ونگوگ باهاش صحبت کردم (بعد چند هفته که دید بیشتر پیگیر نقاشی هاش هستم تا درساش خودش به خط اومد با جدیت بیشتری تکالیفشو انجام میده ای کاش ظرفیت کلاس به حدی بود که به جای فقط درس دادن میشد بیشتر با تک تک بچه ها هر روز گرم صحبت شد
درسته!
از راه خوبی وارد شده ای؛ زنده باد!
یه چیز مهم درباره ی این بچه ها اینه که وقتی تونستی باهاشون ارتباط بگیری، نباید فکر کنی قضیه حل شده؛ این، یه حرکت مستمره که با پیگیری می تونه به نتیجه برسه و تا حدی به حل مسائل اون دانش آموز کمک کنه.
کاملا موافقم!... متاسفانه نقش معلم ها گاهی تا حد مبصری پایین می آد. انرژی و زمان لازمه برای همراه بودن با دانش آموزان مسئله دار.
خیلی ممنونم که می خونی.
سلام آقای معلم..
من در منطقه ای تدریس دارم که به ظاهر دانش آموزان مشکلی ندارند ولی معاونین مدرسه هر از گاهی حرفهایی از بچه ها و خانواده هاشون و شرایط زندگیشان میگویند که واقعا تاثربرانگیز است. بچه هایی که به دور از کانون گرم خانواده هستند و مجبورن برای خواهر و برادر کوچکشان نقش مادر بازی کنند
درود!
درسته...، از ظاهر آدم ها نمی شه درباره شون قضاوت کرد.
خیلی خوب می شه اگه درباره شون بنویسین.
خیلی ممنونم از حضورتون.
چقدر با ارزشِ اون تایمی که برای اون شاگرد درسخون اما استرسی گذاشتید و با حوصله یک به یک سوالات را ازش پرسید.
مشخصا دانش آموزان چقدر معلمی چون شمارا دوست دارند و اینکه شما رابطه ای خوبی با اونها دارید
این وظیفه ی منه.
خیلی بچه ی حساسیه..؛ سعی می کنم از حساسیت هاش کم کنم.
لطف دارید؛ امیدوارم همین طور باشه!
خیلی ممنونم از حضورتون.
یه جورایی زجر میدن این شاگردا معلم رو! ما که نفهمیدیم جواباش چی بود اما حس تلخی داد.
هرکدوم دنیا و دردهای خودشون رو دارن که گاهی بامزه و گاهی تلخه.
جواب های این دانش آموز معمولی بود اما حسی از این درش موج می زد که فریاد می زد ببیننش.... اون نیاز به توجه داره؛ با این که درسش خوبه، اما سر کلاس انگار کسی اون رو نمی بینه!
خیلی ممنونم از حضورتون.