چنان فشرده شب تیره،پا
که پنداری،
هزار سال،
بدین حال،باز می ماند!
به هیچ گوشه ای از چار سویِ این مرداب،
خروس آیه ی آرامشی نمی خواند!
چه انتظار سیاهی،
سپیده می داند؟
"فریدون مشیری"